นับตั้งแต่ Rei Kawakubo นำ COMME des GARCONS ไปสู่เวทีแฟชั่น ณ กรุงปารีสเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1981 จนถึงคอลเล็คชั่น Spring/Summer 2020 กอมม์ เดส์ การ์ซงส์ได้จัดแสดงคอลเล็คชั่นแล้วกว่า 77 ครั้งโดยไม่เคยเว้น แม้จะเป็นระยะเวลาที่ยาวนานกับโชว์จำนวนมาก แต่ความคิดสร้างสรรค์ของเธอยังคงเป็นงานออกแบบที่มีความล้ำหน้ากว่าใคร และก้าวหน้าต่อไป
ในบทสัมภาษณ์ที่ เรย์ คาวาคูโบะ เรียกว่า “การพูดคุย” กับ Mitsuka Watanabe บรรณาธิการบริหารนิตยสารโว้ค ญี่ปุ่น ในโอกาสครบรอบ 20 ปีของนิตยสาร และกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ ได้มีส่วนร่วมในการถ่ายแฟชั่น ได้มีการพูดคุยหลายเรื่องที่เธอไม่เคยพูดที่ใดมาก่อน เพราะน้อยครั้งมากที่เรย์จะพบกับสื่อและตอบคำถามต่างๆด้วยตัวเอง คอลัมน์นี้จึงเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ ซึ่งการสัมภาษณ์กับโว้คญี่ปุ่นครั้งนี้นับเป็นครั้งที่ 7 ในช่วงเวลา 20 ปี
บ.ก.วาตานาเบะเล่าว่า ในวันที่นัดหมายพูดคุยแบบตัวต่อตัวตามคำขอของเรย์ เธอเดินจากสำนักงานใหญ่กอมม์ เดส์ การ์ซงส์ มายังสำนักงานของนิตยสารโว้คในชิบูยะ เป็นระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตรเพียงลำพัง และหลังจากได้พบและพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ตามที่เรย์แนะนำ ความวิตกกังวลที่ต้องเผชิญหน้ากับเรย์ตามลำพังค่อยๆหายไป สุดท้ายเธอยอมรับว่าทุกอย่างอออกมาดีมากและกลายเป็นบทสัมภาษณ์ที่เครียดน้อยที่สุดที่เธอเคยเจอ
แม้ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรย์ยุ่งมากในการเปิดร้านสร้างแบรนด์ใหม่ และเตรียมคอลเล็คชั่น แต่เธอยินดีให้เวลากับนิตยสารเพื่อบอกเล่าถึงกระบวนการคิด การทำงานในหลายๆมุมที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้
“ฉันคิดว่าฉันทำงานในวงกว้างกว่าก่อน วันนี้ฉันไม่ค่อยมีโอกาสที่จะดำดิ่งกับอะไรโดยไม่คิดว่ามันน่ากลัวขนาดไหน นั่นอาจเป็นเพราะ อายุ อย่างตอนที่ฉันจัดแสดงงานที่นิวยอร์กเป็นครั้งแรก เพียงสองหรือสามปีหลังจากเปิดตัวที่ปารีส เมื่อมองย้อนกลับไป ตอนนี้ฉันประหลาดใจ ที่กล้าได้ทำสิ่งที่ท้าทาย นั่นเป็นเรื่องน่ากลัวที่ฉันไม่ได้ทำบ่อยๆ
มันคือพลังในรูปแบบหนึ่งที่มากับอายุ มาจากการเคยเป็นเด็ก บางทีประสบการณ์ก็นำเราไปเจอสิ่งที่ไม่เคยลองและเกิดเป็นแรงจูงใจที่จะทำให้มันเป็นไปได้ ทำให้คุณก้าวไปข้างหน้า แต่ถ้าเป็นสิ่งที่คุณเคยทำมาก่อนคุณรู้สึกว่าจะต้องทำให้สำเร็จมากกว่า ซึ่งจะทำให้มีอุปสรรค มากขึ้นและเป็นปัญหาที่ยากมาก
อย่างที่ฉันเสนอคุณว่า “วันนี้เรามาพูดคุยกันเถอะ”
การพูดคุยเป็นการสื่อสาร 2 ทาง มีการถาม การตอบของทั้ง 2 ฝ่าย เป็นการแลกเปลี่ยนมุมมอง และความคิด ซึ่งทำให้ได้รู้ว่าการ ทำงานของเรย์เป็นการเริ่มต้นจากคนคนเดียว คือตัวเธอ
“เพราะการเตรียมทุกอย่างอยู่ในใจของฉัน มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะระบุไว้ในแบบฟอร์มสั่งซื้อแล้วขอคำแนะนำได้ ฉันไม่สามารถนำสิ่งที่ฉันครุ่นคิดอยู่ออกมาเป็นคำพูดได้ เพราะไม่มีใครฟังแล้วเข้าใจ มันเป็นงานที่โดดเดี่ยว เพราะเรื่องนั้นอยู่ข้างในฉัน ดังนั้นถ้าเกิดปัญหาจึงไม่ สามารถแก้ไขได้เพียงแค่การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลังจากการคิดในขั้นตอนการทำงาน กรอบงานบางอย่างเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้น แล้วธีมก็ตามมาพร้อมคำถาม เช่น จะนำความคิดนั้นมาทำอย่างไร หรือวัสดุประเภทใดที่ฉันต้องการ เมื่อถึงขั้นนั้นมีคนอีกสอง สามคนที่ฉันสามารถพูดคุยได้ แต่ถึงขั้นตอนนี้เราได้ทำงานเสร็จไปสี่ใน ห้าของเส้นทางที่จะไปสู่เป้าหมายแล้ว แปดสิบเปอร์เซ็นต์แรกเกิดขึ้นในความมืด ซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับทีมงานที่เกี่ยวข้องกับการสร้างรูปแบบ พวกเขาคิดไม่ออกว่านักออกแบบที่พวกเขาทำงานด้วยในแต่ละวันกำลังคิดอะไร รู้สึกได้เพียงว่าเขากำลังจะทำบางสิ่งแต่ บอกชัดๆไม่ได้ว่าคืออะไร และปัญหาของพวกเขาจะยิ่งมากขึ้นในช่วงเวลาที่การทำคอลเล็คชั่นใกล้เข้ามาแล้ว ซึ่งโดยทั่วไปเราจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนในการทำงานด้วยกัน เพื่อรวบรวมคอลเล็คชั่น”
COMME des GARCONS SS2013-SS2018
ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเรย์ได้ปรับการทำงานหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือการแถลงเปลี่ยนแนวคิดในการทำงานเป็น Not Making Clothes เมื่อปี 2013 และเปลี่ยนอีกครั้งในปี 2018 ซึ่งกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ ไม่เคยประกาศเรื่องใดเป็นลายลักษณ์อักษรโดยเรย์มาก่อน จึงสร้างความแปลกใจให้กับสื่อมาก วันนี้เราได้คำตอบว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นเกิดจากเรย์อยากหลุดออกจากกรอบความคิดที่เธอติดอยู่ และต้องการหาวิธีที่จะทำให้สิ่งใหม่ ๆ
เธอยอมรับว่า Not Making Clothes เป็นแนวคิดที่มีประสิทธิภาพในการค้นหาสิ่งใหม่ๆในการทำงาน แต่เมื่อถึงจุดที่เริ่มคุ้นเคยกับแนวคิดนั้น ความสนใจในวิธีการเดิมๆก็หมดไป ถึงเวลาที่จะหาวิธีการใหม่มาใช้และเริ่มความกังวลอีกครั้ง แต่นั่นกลับทำให้ต้องพยายามอีกสองหรือสามเท่าเพื่อค้นหาแนวทางต่อไป ซึ่งวิธีการทำงานของเรย์เป็นการมองหาวิธีที่จะนำความตื่นเต้นกลับมา และการออกแถลงการณ์ถึงวิธีใหม่สำหรับเธอเป็นเสมือน ’คำขอโทษ’ ที่หมายถึง "ขอโทษ ฉันไม่สามารถทำแบบนี้ต่อไปได้”
เพราะหลังจากทำอะไรใหม่หลายๆครั้งและเริ่มหมดความสนใจ นั่นเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอควรจะก้าวต่อไปเพื่อทำสิ่งที่ง่ายกว่าแต่ แข็งแกร่งขึ้น ซึ่งถ้าเธอไม่อธิบายเรื่องนี้ ทุกคนจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น และอาจคิดว่าเธอไปถึงขีดจำกัดของการทำงานแล้ว แต่การทำแบบนี้ทำให้ ผู้ที่ติดตามงานของเธอรู้สึกถึงการเติบโตและก้าวข้ามสิ่งที่สำคัญกว่าการออกแบบที่มีลวดลายขนาดใหญ่หรือเต็มไปด้วยรายละเอียด
เรย์รู้ว่าการสร้างรูปทรงหรือลวดลายที่น่าแปลกใจ การสร้างรูปลักษณ์ที่จดจำได้ทันทีว่าเป็นสิ่งใหม่นั้นค่อนข้างง่าย แต่การใช้แพทเทิร์น เดิมแล้วเพิ่มวัสดุบางอย่างที่ทำให้ผู้ชมตะลึงได้ อาจจะด้วยผ้าธรรมดาๆที่ทำด้วยวัสดุที่เรียบง่ายโดยไม่มีสีที่ดึงดูด หรือมีคุณสมบัติที่โดดเด่น นั่นคือเป้าหมายที่เธอกำลังจะทำ
COMME des GARCONS HOMME PLUS SS2020
COMME des GARCONS SS2020
อีกหนึ่งแถลงการณ์ของกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ที่ทำให้ผู้คนประหลาดใจคือการประกาศร่วมงานกับโรงละคร เวียนนา สเตจ โอเปร่า เฮาส์ ด้วยการออกแบบเครื่องแต่งกายให้กับโอเปร่าเรื่อง’ออร์แลนโด’ ในโอกาสฉลองครบรอบ 150 ปีของโรงละครที่จะเปิดแสดงรอบปฐมทัศน์ในเดือน ธันวาคม 2019 พร้อมเปิดเผยธีมของคอลเล็คชั่นเสื้อผ้าสุภาพบุรุษและสตรีในปีนี้ว่ามาจากธีมละครเรื่องนี้ ซึ่งกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ ไม่เคยมีการเปิดเผยมาก่อน
เรย์ตอบเรื่องนี้ว่า ก็เป็นเพียงการประกาศธีมแต่ไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับรูปแบบเสื้อผ้า โดยโครงการนี้เริ่มมาประมาณ 1 ปีแล้ว นับเป็นครั้งแรกที่เรย์ได้มีส่วนร่วมในการออกแบบเครื่องแต่งกายโอเปร่า และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่เธอทำหน้าที่เพียงเท่านั้น ไม่ได้เข้าไปดูเรื่องอื่นๆ เหมือนการทำงานปกติที่เธอจะรับผิดชอบภาพรวมทั้งหมดของการออกแบบและโชว์
เหตุผลที่ทำให้เธอตัดสินใจรับงานนี้มาจากไลฟ์สไตล์ และงานสร้างสรรค์ของเวอร์จิเนีย วูล์ฟ เจ้าของบทประพันธ์ ซึ่งนับเป็น 2 สิ่งใหม่ในสมัยของวูล์ฟ จึงไม่ง่ายเลยที่จะจินตนาการถึงประสบการณ์ การดิ้นรน และการเสียดสีที่วูล์ฟต้องเจอ แต่เธอเก็บมันไว้เป็นพลังเพื่อเอาชนะอุปสรรค ซึ่งเรย์มองว่า กอมม์ เดส์ การ์ซงส์ มีการทำงานแบบนั้นเช่นกัน ที่ผ่านมาเธอได้รับข้อเสนอจากหลากหลายโครงการ แต่เธอไม่มีเวลาเพียงพอหรือมากพอที่จะรับทำได้ ในขณะที่โครงการโอเปร่านี้ดูเหมือนจะสามารถแยกออกจากคอลเล็คชั่นปกติที่เธอออกแบบได้ กลายเป็นแต่ละส่วนที่แยกจากกันแล้วสามารถนำมารวมกันภายได้ใต้หัวข้อหลักของโครงการ ทำให้เธอสามารถทำงานตลอดทั้งปีนั้นได้โดยไม่สะดุด และเธอเรียกงานนี้ว่า "a story “
