การได้สัมภาษณ์ เรย์ คาวาคูโบะ ผู้หญิงที่มีพลังในการขับเคลื่นวงการแฟชั่นของโลกแห่งกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ เป็นความใฝ่ฝันของคอลัมนิสต์สายแฟชั่นทุกคน เพราะน้อยครั้งมากที่เรย์จะเปิดทางให้ใครสักคนเข้าถึงเธอได้โดยตรง จึงไม่น่าแปลกใจที่เมื่อ Lynn Yaeger Fashion Editor แห่ง Vogue New York ได้รับโอกาสนั้น เธอจึงตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด. ให้สมกับเป็นวันที่รอคอย. ซึ่งเธอนับการทำงานครั้งนั้นว่าเป็นหนึ่งของจุดสูงสุดในชีวิตการทำงานของตัวเอง
สิ่งที่ลินน์ได้เรียนรู้จากการพบปะ พูดคุยกับเรย์ คาวาคูโบะ ที่กรุงปารีส ยังคงอยู่กับเธอเสมอ เป็นดั่งปรัชญาการ ทำงาน การใช้ชีวิตเฉพาะตัว ซึ่งเธอได้สรุปออกมาเป็นบทความชื่อ “6 บทเรียนชีวิต จาก เรย์ คาวาคูโบะ”
บทที่ 1 “ไม่พร่ำบ่น ไม่อธิบาย”
ลินน์ยอมรับว่า เรย์ได้ให้ความหมายใหม่กับวลีอมตะนี้ เธอลองถามตัวเองว่า เรย์จะดูมีเสน่ห์มั้ยหากเธอเป็นคนพูดมากในการสัมภาษณ์ เธอไม่เคยเล่าถึงยุคเริ่มต้นการทำงานที่เธอทำตัวเป็นขบถของวงการ ไม่เคยเล่าว่าสมัยเป็นนักเรียนแต่งเครื่องแบบ เธอรูดถุงเท้าลงมากองที่ข้อเท้าแทนที่จะดึงให้ตึง และไม่เคยบอกลินน์ว่าเธอมีมงกุฎ 2 อัน และอาจจะใส่ไปร่วมงาน The Met แต่คนที่บอกเรื่องนี้กับเธอกลับเป็นแอนดรูว์ โบลตัน ภัณฑารักษ์ผู้รับผิดชอบการจัดนิทรรศการกอมม์ เดส์ การ์ซงส์ ที่นิวยอร์ค เรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูด ไม่ต้องอธิบาย ก็มีคำตอบที่ชัดเจนแล้ว
บทที่ 2 “ปกติธรรมดา”
เรย์สร้างนิยามใหม่ให้กับคำว่า ‘ปกติธรรมดา’ ในขณะที่คุณเฝ้าแต่สงสัยว่าที่ของคุณในจักรวาลคือที่ใด เรย์กลับบอกว่า เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรที่พิเศษเลย
“ฉันแค่ทำงานทุกวัน ทำวันต่อวัน กับสิ่งที่ฉันเชื่อ วิธีปกติธรรมดาที่ใช้จัดการกับชีวิตของคุณคือจัดการกับงาน ของคุณ”
บทที่ 3 “ใครก็เบื่อของเก่าได้”
เมื่อก่อนเรย์ชอบร้านขายของวินเทจ แต่วันหนึ่งความชอบนั้นกลับกลายเป็นความเบื่อหน่ายได้
“ไม่นานมานี้ ฉันไม่ได้ดูนิตยสารมากนัก และไม่ไปร้านขายของวินเทจบ่อยๆ อย่างที่เคยไป เพราะตั้งแต่ที่ฉันทำคอลเล็คชั่น “Not Making Clothes”(Spring/Summer 2014) ฉันก็ไม่สามารถดูงานเก่าๆ หรืองานที่มีอยู่ก่อนแล้วได้”
“Not Making Clothes”(Spring/Summer 2014)
บทที่ 4 “ทำดีเท่าเดิม”
แม้ว่าโชว์แต่ละครั้งของเรย์ คาวาคูโบะ จะสร้างความกระหาย กระตือรือล้นให้กับผู้ชม แต่ปฏิกิริยาที่น่าทึ่งของผู้ชมก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษ จริงๆ แล้วเธอไม่เชื่อเวลาใครพูดว่า. พวกเขาดูโชว์ของเธอแล้วเหมือนโดนพัดพาไปกับสิ่งที่เห็น แต่เธอจะสังเกตว่า
“ไม่เคยมีใครพูดว่า นี่ไม่ดีเท่าครั้งที่ผ่านมาเลย”
บทที่ 5 “ใครๆ ก็ดูการประกาศรางวัลออสการ์”
แม้แต่คนที่เป็นต้นแบบของอื่นก็ดูการประกาศรางวัลออสการ์ เรย์คิดว่า โค้งสุดท้ายของการชิงรางวัลของวงการภาพยนตร์ปีนี้ (ค.ศ.2017) ต้องสนุกแน่ๆ
“มันมักถูกควบคุมเสมอ และทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว ฉะนั้น มันต้องน่าสนใจมากหากมันอยู่นอกเหนือการควบคุม”
บทที่ 6 “อย่าหยุดกระตือรือล้น”
คุณที่มีชื่อเสียงแล้วไม่จำเป็นต้องหยุดใส่ใจกับสิ่งต่างๆ รอบตัว ข้อนี้ลินน์สังเกตเห็นเองในวันที่ไปสัมภาษณ์เรย์ และเห็นเธอฆ่าเวลาขณะรอการเริ่มสัมภาษณ์อยู่ในโชว์รูม ด้วยการจัดการกับหุ่นเสื้อของกอมม์ที่มุมหนึ่ง หากคนอย่างเรย์ยังมีเวลาจัดการอะไรแบบนี้ คนอื่นๆ อย่างเราๆ ก็ควรจะใส่ใจในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ด้วยเช่นกัน
จากบทสรุปสั้นๆ นี้จะเห็นได้ครอบคลุมว่า ชีวิตของเรย์ คาวาคูโบะ อุทิศให้กับการทำงาน เธอมีความสุขกับการอยู่กับสิ่งที่รัก และลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเองเสมอ เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปดังที่ตั้งใจ
Credit : Vogue, Anothermag